De balans in het oog houden

Het gebeurt niet dagelijks dat een advocatenkantoor de krant haalt met een advertentie uit een reunistenblad van een studentencorps. Een grootvader uit zijn verdriet over het geringe contact met zijn kleindochter; een bijschrift geeft aan dat Sophie weliswaar nooit langskomt maar dat ze wel advocaat is bij X, waar de mores maken dat je kiest voor kantoor en tegen tijd met familie en vrienden! Wat kennelijk bedoeld was als grap werd door velen geheel anders gelezen.

Met name jonge advocaten ondergaan een vorm van forced feeding wat werktoevoer betreft. Op Spaanse tijden ’s avonds wat fast food naar binnen werken en weekenden doorwerken zijn de praktische vertalingen van het advocatuurlijk arbeidsethos. De advocatuur lijkt zich niet erg bewust te zijn van de curieuze balans van werk en privé maar ook daar veranderen de tijden.

Met de toelichting “zo zit het nu eenmaal” waarmee de keuze voor te veel uren op kantoor onder de natuurverschijnselen wordt geschaard, kom je er niet meer. Anders dan voorheen haken jonge advocaten af of belanden ze in een burn out. Dan is het kaf weliswaar van het koren gescheiden maar blijft het de vraag of je het gewenste graan hebt weten te behouden.

De knipoog in de advertentie is terecht gelezen als het juist sluiten van de ogen voor noden en wensen van jonge medewerkers in de advocatuur.

Vroeger had de afvalrace mogelijk de charme van een wedstrijd. Tegenwoordig wil je als kantoor niet de naam hebben dat je mensen afbrandt; het is niet chique en het heeft, los van het menselijk element zijn weerslag op het rendement van een hele afdeling. En bovendien, waar het vroeger voldoende was te weten dat tijd later door geld gecompenseerd zou worden, willen jonge professionals tegenwoordig ook het heden bewust meemaken. Als antoor moet je actief aan de slag om de goede mensen aan je te binden.

Dan kun je maar beter de ogen open houden en …

Marijke van der Heijden
360Careers expert