Een jaar??

Onderweg naar Edwin denk ik er over na hoe wij vandaag onze tijd het best kunnen benutten. Zijn updates in de afgelopen maand stonden bol van beheerste maar voelbare frustratie.

Grrr…

Opnieuw, in drie procedures, zat hij bij de laatste twee. Eén optie afgevallen vanwege diversity beleid. De andere kandidaat heeft minder ervaring maar is vrouw en krijgt de baan. Tweede mogelijkheid in rook opgegaan. Functie vervallen door overname. Deze sollicitatie liep al meer dan drie maanden, waarin vier gespreksronden. Een mail over de derde optie. Na drie gespreksronden preferred candidate. Als laatste stap nog een assessment. Dat beslaat een volle dag, met testen en een gesprek van drie uur. Twee weken later het advies. Negatief. Alle scores zijn bijzonder goed, maar er is twijfel of hij past bij de cultuur. Ik ben benieuwd of dit advies gevolgd wordt.

Regie, geen control

Sinds Edwin tien maanden geleden een loopbaancoaching traject met mij in ging heeft hij alles goed gedaan. In no time lag er een uitgewerkt plan. Hij weet wat hij kan en wil, zijn verhaal en presentatie zijn in orde, hij netwerkt, heeft een groot aantal oriënterende gesprekken gevoerd, is doorlopend actief met vacatures, heeft contacten gelegd met searchbureaus. Door alle initiatieven heeft hij steeds interessante potjes op het vuur staan.

Pfff…

Houd de moed er maar eens in na zo’n maand. Als ik de parkeerplaats opdraai bij het Amsterdamse Bos -mijn werkplek-, zie ik hem staan. Hij ziet er monter uit. “Hier staat een tevreden man”, zegt hij breed lachend als ik naar hem toeloop.

Nee, niet die ene baan. Daar is het nog steeds wachten op een beslissing, hij krijgt er maar niemand te pakken. Maar via zijn eigen netwerk had hij een paar maanden geleden al contact bij een grote retailer “in transitie”. In de week na het assessment was hij door een headhunter gebeld. Ze zochten er een manager om leiding te geven aan nieuwe projecten. In twee weken vier gesprekken, alles klopte, vorige week de plannen in detail doorgesproken met de MD, vanmorgen het contract getekend. Dit wordt een vrolijke laatste wandeling.

Mindset

Bij de eerste kennismakingsessie vraag ik altijd “heb je een streefdatum voor ogen, wanneer wil je geland zijn?” Antwoorden variëren, meestal tussen een paar maanden en een half jaar. Het roept vaak scepsis of weerstand op als ik adviseer “neem er in gedachten een jaar voor”. Ik zeg dat omdat het mijn ervaring is dat het binnen die periode eigenlijk altijd lukt. Mits je er flink mee aan de slag gaat natuurlijk.

Keep cool & collected

Het lastige is, op de factor timing heb je in een jobsearch geen grip. In het proces naar een nieuwe baan moet je sowieso het idee van control loslaten. Met een goed plan en een brede, actieve campagne houd je de regie zo veel mogelijk in handen. Maar timing wordt bepaald door andere partijen en factoren. Een te krappe deadline gaat je beoordelingsvermogen beïnvloeden. Met ontmoediging of verkeerde keuzes als mogelijke gevolgen. Niet dat het altijd een jaar móet kosten. Later in dezelfde week belt Harriët op. “Ik heb die baan!”. Raak bij het eerste serieuze schot. Binnen drie maanden.

Goed schot, zeker. En geluk.

Xandra van Rhee
360 Expert en Walk–the–dog coach